Acadia, Belfast and Gloucester

Gisteren hadden we het zo naar ons zin 's avonds op onze kamer dat we uiteindelijk vergeten zijn om een verhaaltje te schrijven. Vandaar dat we het nu maar voor 2 dagen doen.

Gisteren waren we in Bar Harbor. We hebben daar eerst bij het motel ontbeten. Daarna uitgechecked, maar nog even een rondje door de winkelstraat gelopen om de souvenirwinkels te bekijken. We hadden de dag ervoor het idee om misschien een rondvaart te doen vanuit Bar Harbor, maar toen bleek dat de cruise die wij wilden doen die dag niet uitvoer. Helaas, maar dat liet wel meer tijd voor andere dingen en is meteen een goede reden om terug te komen. Sowieso is Bar Harbor echt de moeite waard. De omgeving is zó mooi en het plaatsje zelf is ook erg leuk.

Na het shoppen zijn we met de auto het Acadia National Park ingereden. Na een stukje touren zijn we gestopt bij een parkeerplaats van waaruit ook verschillende trails begonnen. Paul wilde graag de route nemen die naar de top van Mount Cadillac leidde. Op het informatiebord stond dat dit een trail van de categorie difficult was, maar het was ook de kortste, dus we besloten het te gaan proberen. Al snel ging het pad over in losse stenen en steeds groter wordende rotsblokken en daarna was er geen pad meer, maar een rotswand die redelijk stijl omhoog ging, maar waar je met wat klauteren nog wel omhoog kwam. Toen we al een stuk geklommen hadden (waarbij je echt af en toe elkaars hulp nodig had) kwamen we echter op een punt aan waar de rotswand heel stijl omhoog ging, maar daarnaast ook bijna helemaal glad was. Er was dus geen grip, daarnaast was het nat en stonden er ook geen struiken of bomen voor houvast. Naar boven klimmen was misschien nog gegaan, maar de route ging via dezelfde weg terug naar beneden en gezien de omstandigheden (alleen gewoon trimschoentjes aan, natte, steile, gladde rotswand met daaronder alleen afgrond) leek het ons toch niet zo verstandig om verder te gaan. We zijn dus weer terug naar beneden geklommen, en dat was al niet even makkelijk overal. We vonden het jammer dat we niet verder naar boven konden, maar het was het beste zo. Daarnaast voelden we even later onze spieren al, dus als we helemaal naar boven waren gegaan hadden we de terugweg misschien wel niet meer zo soepel gehaald.

We zijn daarna met de auto verder gereden en toen bleek dat de route die we reden (de park loop) ook naar de top van Mount Cadillac ging. We zijn dus toch boven geweest, onderweg en op de top hebben we fantastische uitzichten gezien. De regio is eigenlijk een soort fjordengebied, met overal inhammen en eilandjes. Op de top was het echt fantasisch, maar het waaide er ook hard! Het was soms moeilijk om de camera recht te houden.

Na Mt. Cadillac hebben we op ons gemak de rest van de route gereden en vervolgens zijn we richting Belfast (ja, dat ligt in Maine) gegaan. We hadden een kamer geboekt in het Colonial Gables Oceanfront Village. Daar aangekomen bleek dit een geweldige keuze te zijn. Het 'dorpje' bestond uit verschillende kleine cottages met veranda's aan de waterkant en een rij motelkamers met eigen balkon richting het water. We hadden dus een prachtig uitzicht op de Belfast Bay, een baai in de Atlantische Oceaan. We hebben daar nog eventjes kunnen genieten van de laatste zon. Daarna zijn we te voet richting het restaurant van de Comfort Inn gegaan, even verderop in de straat. We hebben daar Chicken Parmesan met linguine op. Nouja, niet op. Als we met z'n tweeën één bord hadden gekregen was het nog ruim voldoende geweest. We hebben ons bord dus niet leeggegeten, maar bij navraag bleek dat er maar één iemand was die dit gerecht wel helemaal opat.

Na de maaltijd zijn we teruggehobbeld naar onze kamer en hebben we lekker tv zitten kijken en nog een biertje gedronken. Toen we wilden gaan slapen bedachten we dat we nog geen verhaaltje hadden geschreven, dus vandaar nu maar dit bericht.

Vanochtend zijn we op ons gemak opgestaan en richting Gloucester gaan rijden. Gloucester ligt in Massachusetts en is de laatste stop voor Boston. De laatste staat van deze reis. De rit was weer mooi, Maine is schitterend en wat we nu hebben gezien van Massachusetts is ook super. Een nadeel van de route van vandaag is dat we regelmatig door stadjes reden. Dat is op zich geen probleem, maar als er vaak stadjes op de route liggen, zijn er geen rustplaatsen buiten de stadjes. Hierdoor zijn we uiteindelijk alleen maar één keer gestopt om te brunchen. Aan het eind van de middag zakten we wel een beetje in, maar toen kwam Master of Puppets op de radio voorbij en waren we in een keer weer opgeladen.

We hadden zoals gewoonlijk weer een hotel geboekt via internet. Ik had nog geen bevestiging gehad, maar we gingen ervanuit dat de boeking goed gegaan was. Daar aangekomen bleek echter dat ze geen plek voor ons hadden. Blijkbaar kan je wel een reserveringsverzoek doen, maar als dat niet bevestigd wordt (en als ze geen plek hebben laten ze helemaal niets horen) heb je geen kamer. Toen begon dus een zoektocht voor een overnachtingsplek. We hebben eerst een rondje gereden, maar we kwamen niet echt iets tegen waar we terecht konden/wilden (gigantisch hoge prijzen, of vol vanwege bruiloften). Uiteindelijk aangekomen bij een motel waar ze nog 1 kamer hadden, dus die maar genomen. We zitten wel op een prima plek, met een mooi uitzicht op de baai.

Vanuit het motel zijn we lekker richting het centrum gewandeld. Gloucester is een leuk stadje. Het leuke van de oostkust is sowieso dat de steden hier een stuk ouder zijn (relatief dan) dan in het westen. Er is dus ook wat meer historie. Zo lazen we dat Gloucester de eerste grote havenstad van de VS was en dat er hier nogal wat piraterij is geweest. In het centrum van Gloucester, aan de haven, zit ook de Cape Ann Brewing Company. Aangezien je daar ook kon eten zijn we daar naar binnengestapt en hebben we heerlijk gegeten en een Fisherman's Brew (een van de beste ales tot nu toe, echt super) op. En dan te bedenken dat wij bang waren dat ze in de VS geen goede biertjes zouden hebben!

Nu weer terug op onze kamer lekker Harry Potter and the Deathly Hallows part 1 op tv aan het kijken. Morgen naar Boston, nog ongeveer een uurtje rijden, dan de auto inleveren en dan is de roadtrip wel echt voorbij.