"Maine! What are you doing in Maine?!"

"Maine! What are you doing in Maine?!" (uit: Serving Sara, 2002).

Gisterenavond hebben we zoals gewoonlijk weer het volgende hotel uitgezocht. Het bleek al gauw dat er niet echt opties waren om online te boeken. We hebben daarom besloten om zo'n 30 mile verder te rijden naar Bangor (in plaats van Skowhegan of Newport), daar konden we wel zo een hotel boeken.

De rit was in afstand zeker niet de langste die we hebben gehad, maar in tijd wel. Omdat we de route 2 aan wilden houden en niet over de interstate wilden, betekende dat overal een maximale snelheid van 55 MpH en vaak nog lager omdat de weg midden door veel dorpjes gaat. Het was een mooie route, maar hij duurde wel erg lang. We vertrokken rond 11 uur (al iets eerder, maar we moesten ook nog tanken) en we kwamen rond 17:30 aan. We waren allebei ook redelijk moe, wat het voor het gevoel nog langer maakte.

Ondanks dat hebben we wel kunnen genieten van de uitzichten en hebben we aardig wat mooie plaatjes kunnen schieten. Zo hebben we ook een foto van een flinke (water?)spin.

In ieder geval waren we wel blij dat we uiteindelijk bij het hotel waren. We hebben eerst eventjes wat uitgerust en daarna zijn we naar het restaurant (GroundRound) even verderop gelopen. Daar hebben we voor het eerst echte amerikaanse ribs op. En je moet toegeven, ook al sta je soms verstelt van wat ze hier allemaal eten (fried pickles!), ze weten wel hoe ze moeten bbq-en en slow-cooken. We begonnen, zoals we gewend zijn, met eerst elk ribbetje los te snijden, maar al gauw bleek dat dat niet nodig was. De botjes vielen er zo uit. Het was heerlijk. Na het eten zijn we teruggegaan naar het hotel en in bed gekropen. Nog even wat tv gekeken, maar toen lekker op tijd het licht uit.